Watch Your Back

Yoğun istek üzerine blog girişi yapıyorum. Uzun zamandır sessizdik. Sessiz olunca bir takım kişiler toplanıp yurdunuzun içine yurt kuruyorlar.

Söylenecek şey olmadığından değil. Ülkece hassas dönemden geçtik. Bir takım darboğazlardan geçtik. Sabuncubeli geçidinde kazalar yaşandı.

İstemezük.

Söylenecek şeyler elbette var. Şiirde hala masa dağıtmaya çalışan permenent ergenler, küfür edince eleştiri yaptığını sananlar.

Önüne gelen dergi çıkardı. Yeminle, yoldan adam çevirsen bu kadar adam toplayamazsın. Herkes dergi oldu, herkes kadro oldu. 

İzlemezük.

Gençler! O fareyi sakin bir şekilde yere bırakıp ayağınızla itin. Ellerinizi klavyeden uzaklaştırıp görebileceğimiz bir yerde tutun.

Kataloglarınızı lütfen IKEA'nın reklam sorumlusuna sunun. Kitabevlerindeki raflar yeterince ıvır zıvırla dolu zaten. İlla birşeyler yapacaksanız oturduğunuz mahalleden başlayın.

Sizin yüzünüzden yazı yazmak zorunda kaldım. Hiç istemiyorum. Ne zamandır olup bitenle ilgilenmediğim için biraz ön araştırma yaptım. Yapmasaydım da olurmuş. Aynı isimler, aynı argümanlar, aynı safsatalar, aynı ülkeler, aynı denizler, aynı riyaller, aynı ergen tavırları, aynı aynılar, aynı teraneler. Facebook'unda twitter'ında engelleyeni mi ararsın, iki şiir yayımlatıp kız kovalamaya başlayanları mı, "eski abi"lerine kafa tutanı mı, neyi ararsanız var.

Size birşey söyleyeceğim. Bunlar boş işler. Adam gibi işinize bakın. Siz yapamayacaksanız yapacaklar var.

Şimdi o dergilerin pdflerini matbaaya götürmeden önce seçiniz. Sonra dosya seçiliyken L-Shift tuşuna basılı tutarak Delete tuşuna basınız. İşte oldu. Bu kadar basit. Yeni hayatınız bir tık ötede.

İktidar partilerinde de çok adam olur ama beşi birden beş para etmez.